EverlastingYumi

Designer name: Louise Gray Origin: Fraserburgh, Scotland. Career highlight: “Gaining Fashion East sponsorship three times and now CFE sponsorship.” Design background: Louise studied at Glasgow School of Art in textile design and Central Saint Martins, where she completed her MA. Design collaborations include Judy Blame, Nicholas Kirkwood, the Smiley Company and Crown Paint. Design signatures: “Colour, textures, hand silk screened, specially developed fabrics in woven, embroidered and printed techniques.” How would you describe the Louise Gray woman? “Ultimately someone who is fun.” Name three things that are inspiring you for spring/summer 2011: “Jenny Holzer, Madame de Staël and old Interview magazines."

....จำได้ว่า.... ฟังเพลงนี้ เมื่อครั้งที่ยังอยู่ชิคาโก อยู่ในอารมณ์ที่คิดถึงบ้านมากที่สุด ในภาวะจิตใจที่สับสน วุ่นวาย บางครั้งก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมเวลาที่เราอยู่บ้าน ถึงดิ้นรนเหลือเกินที่จะออกมาให้ไกลบ้าน ยิ่งไกลเท่าไหร่ยิ่งดี แต่ในเวลาที่สภาพจิตใจย่ำแย่ กลับเป็น "บ้าน" ที่เรา อยากกลับไปซุกหัวนอน มากที่สุด ไม่เคยรู้สึกอบอุ่น เท่ากับการกลับบ้าน ที่มีสมาชิกในครอบครัว อยู่กันพร้อมหน้าอบอุ่น ................................................ อยากจะสารภาพว่า ไม่มีที่ไหนน่าอยู่ เท่ากับ "บ้าน" ของเราอีกแล้ว

กระบวนท่า “เสือบี้เห็บ” เป็นกระบวนท่าที่สองต่อจากกระบวนท่า “อินทรีขยุ้มเหยื่อ” ดังนั้นเมื่อได้ฝึกหรือปฏิบัติกระบวนท่าแรกครบเวลาที่จะฝึกแล้ว ก็เริ่มฝึกหรือปฏิบัติในกระบวนท่าที่สองต่อไปได้เลย ในกระบวนท่าที่สองนี้ ปมสำคัญอยู่ที่การเกร็งพลังที่หนักหน่วงเข้มข้นขึ้นกว่ากระบวนท่าแรก ในทำนองเดียวกับเสือที่ใช้อุ้งเล็บบดขยี้หมัด เหา หรือเห็บที่ซุกซ่อนอาศัยอยู่ในซอกเท้า ซึ่งต้องใช้กำลังมาก ต้องเกร็งมาก เพื่อบดขยี้ตัวหมัด เหา หรือเห็บตัวเล็ก ๆ ซึ่งเกาะดูดเลือดอยู่ในซอกเท้านั้น หากกำลังและความหนักหน่วงไม่มากพอ ก็จะไม่สามารถบี้หรือบดขยี้หมัด เหา หรือเห็บให้ตายได้ ฉันใดก็ฉันนั้น เพราะเหตุนี้กระบวนท่านี้จึงต้องใช้การเกร็งกำลังหรือการเคลื่อนกำลังมากขึ้นหรือเพิ่มขึ้นกว่ากระบวนท่าแรกอย่างน้อยก็หนึ่งเท่าตัว อย่างไรแค่ไหนจึงจะเรียกว่าเพิ่มกำลังขึ้นกว่าหนึ่งเท่าตัว ก็ให้สังเกตประมาณเอาด้วยตนเองก็จะรู้ได้ไม่ยากไม่ลำบากเลย และเมื่อใช้การเกร็งหรือเดินพลังมากขึ้นเช่นนี้ ก็จะมีเสียงดังปรากฏมากขึ้นกว่ากระบวนท่าแรกด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่พึงตกใจหรือประหลาดใจเช่นเดียวกัน แต่ต้องตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับเส...

กระบวนท่าแรกที่มีชื่อว่า “อินทรีขยุ้มเหยื่อ” นั้น จะต้องทำความเข้าใจถึงที่มาก่อน คือลักษณะของนกอินทรีขยุ้มเหยื่อ หรือเหยี่ยวขยุ้มเหยื่อก็ได้ ว่าประสาททั้งหลายกับกรงเล็บนั้นสัมพันธ์กันอย่างไร ในคัมภีร์พระธรรมศาสตร์ซึ่งเป็นหลักแห่งการวินิจฉัยอรรถคดีก็มีบัญญัติว่าผู้พิพากษาซึ่งจะพิจารณาตัดสินคดีนั้นจะต้องเล็งสายตาและปัญญาสอดส่องประเด็นอันพิพาททั้งปวง ตลอดจนข้ออ้างข้อเถียงและพยานหลักฐาน แม่นยำแล้วจึงถลาลงโฉบเอาเหยื่อนั้นไป แม้ในธรรมชาติที่เป็นจริงของอินทรีหรือเหยี่ยวที่จะจับเหยื่อเป็นอาหาร ย่อมบินอยู่ในที่สูง สำรวมประสาททั้งกายให้มีความพร้อมสูงสุด เพ่งสายตาเล็งเป้าหมายอย่างแม่นยำ ในขณะเดียวกันก็ลู่กรงเล็บแล้วถลาลงไปที่เหยื่ออย่างรวดเร็ว พอได้ระยะอันเหมาะก็กางกรงเล็บอันคมกริบนั้นตะครุบเอาเหยื่ออย่างหนักหน่วงแม่นยำ แล้วโฉบขึ้นไปบนอากาศ แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างประสาทภายในกับส่วนสมอง และบัญชาการมายังปีก หาง และกรงเล็บ ในขณะเข้าโจมตีก็ลู่กรงเล็บลงเพื่อไม่ให้ปะทะกับอากาศ ครั้นได้ระยะอันเหมาะก็ขยายกรงเล็บและเดินพลังอย่างหนักหน่วง ถลาลงโจมตีเอากรงเล็บขย...

หลักวิชาที่ว่านี้มีชื่อว่า “เคล็ดวิชาเคลื่อนขยายเส้นเอ็น” ซึ่งเป็นเคล็ดวิชาโบราณคล้าย ๆ กับหลักวิชาเคลื่อนย้ายเส้นเอ็นของปรมาจารย์ตั๊กม้อแห่งเส้าหลิน แต่ต่างกันตรงที่มุ่งบำบัดรักษาโรคที่เกี่ยวกับหลอดเลือด ประสาท และเส้นเอ็น และเนื้อแท้ก็คือการออกกำลังชนิดหนึ่ง แต่ไม่เหมือนกับการออกกำลังกายทั่วไป เพราะเป็นการออกกำลังจากภายใน ทำนองที่หนังสือกำลังภายในเรียกว่าเดินพลังปราณนั่นเอง เรารู้จักกันแต่การออกกำลังกายซึ่งเป็นเรื่องของภายนอก ไม่ว่าการวิ่ง การจ็อกกิ้ง การเล่นฟิตเนส การว่ายน้ำ หรืออะไรในทำนองเดียวกันนี้ ล้วนแต่เป็นการออกกำลังกายภายนอกทั้งนั้น ในส่วนภายในคือหัวใจ ตับ ไต ปอด ม้าม เส้นเลือดต่าง ๆ และเส้นประสาทต่าง ๆ ไม่ได้ออกกำลังกายตามไปด้วย หรือถ้ามีการขยับขับเคลื่อนบ้างก็เป็นผลต่อเนื่องและบางครั้งก็ได้รับอันตรายด้วยซ้ำไป การออกกำลังจากภายในนั้นเป็นหลักวิชาที่มีมานับพัน ๆ ปี แต่น่าเสียดายที่ไม่แพร่หลายเข้ามายังบ้านเมืองของเรา เพราะถูกอิทธิพลหลักวิชาทางตะวันตกปิดกั้นครอบคลุมเอาไว้จนหมดสิ้น อย่างมากจึงได้แค่อ่านจากหนังสือกำลังภายในแล้วก็ไม่รู้ไม่เข้าใจว่า...

มารหรือซาตานที่แท้จริง ฉะนั้นอย่าอวดดีว่า เรียนหนังสือมาก อ่านหนังสือมาก คิดมาก อะไรมาก พูดก็เก่ง อะไรก็มีเครดิตดี ป่วยการเหลวไหล ต้องสอบไล่กันที่นี่ ฉะนั้นซาตานนี่มีประโยชน์, ไม่ใช่เป็นผีมาหลอกคน เหมือนที่เขาเขียนรูปภาพโง่ๆ ไปอย่างนั้น, ซาตาน คือส่วนหนึ่งของธรรมะ เอาซาตาน ไปทิ้งไว้ที่ไหน ถ้าไม่รวมอยู่ในคำว่า ธรรม ธรรมทั้งปวง ไม่มีดอก ไม่มีอะไร นอกไปจากคำว่า ธรรมทั้งปวง. ฉะนั้นส่วนที่มันจะมาทดสอบคนสอบไล่คน นั่นแหละคือซาตาน, มันก็มาจากสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะ แต่มาในฐานะผู้สอบ หรือ ผู้ยั่ว ให้ทำผิด ทดสอบดูว่ามันเก่งหรือยัง? ถ้ามันเก่งจริง มันจะมายั่ว อย่างไร มันก็ไม่ทำผิด ซาตานก็ดับไปเป็นธรรมตามธรรมดา. เดี๋ยวนี้สอนกันโง่ๆ ผิดๆ ว่า ซาตานเป็นคู่ต่อสู้กับพระเจ้า ผมว่าโง่ที่สุดเลย พระเจ้าส่งมาทดสอบคนสอบไล่คน ถ้าเมื่อไม่โง่กว่าซาตาน ก็ใช้ได้ เป็นคนของพระเจ้า. ซาตานเป็นเครื่องมือของพระเจ้า, นี้ไปเขียนเป็นรูปผีปีศาจ น่าเกลียดน่ากลัว นั้นก็โง่. ซาตานต้องมาในรูปร่างที่หน้าแฉล้ม แช่มช้อยน่ารักน่าหลงใหลและก็มาเพื่อทดสอบคน เพราะฉะนั้น คนจะไปโกรธได้หรือ จะไปโกรธไปโลภไปหลงอะไรได้, เรื่องนั้น มันน่ารัก ม...

"ฉิ่งผัดหนู เรือผัดไก่ เอธงอ่าง" ข้อความนี้คือรหัสลับที่จะมอบให้ผู้อ่านทุกท่าน แต่ไม่ทราบว่าจะถอดรหัสกันได้รึเปล่านะคะ การสื่อสารความรักความห่วงใยกันและกันของคนในครอบครัว หลายครั้งจะเป็นแบบซ่อนเร้นความนัย เป็นแบบไม่บอกหลอกให้งง เข้าใจยาก มองไม่ออก เข้าตำรา รัก ลวง พราง ซะงั้น เรามาพิจารณานิทานเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ พระราชาแห่งเมืองหนึ่งพิสมัยเรื่องนกเข้าขั้นคลั่งไคล้ พระองค์จะมีนกสวยงามหายากเลี้ยงสะสมไว้เป็นจำนวนมาก อยู่มาวันหนึ่ง มีนกรูปร่างแปลกตัวหนึ่งมาเกาะข้างที่ประทับ พระองค์ตื่นตาตื่นใจกับความงามของเจ้านกตัวนี้เป็นอย่างมาก จึงสั่งมหาดเล็กจับนกตัวนี้ไว้ในกรง หลังจากพินิจดูนกตัวนี้เป็นเวลาหลายวัน พระราชารู้สึกว่าขนมันจะฟูไปสักหน่อย ก็สั่งให้มหาดเล็กเด็ดขนบางส่วนออก ต่อมา ก็สั่งให้เหลางอยปากนก เพราะดูแล้วมันงุ้มเกินไป พอยิ่งสังเกตก็ยิ่งเห็นว่า ปีกทั้งสองข้างของมันใหญ่เกินตัว ไม่สมดุลกับร่างกาย ก็สั่งให้ขริบเนื้อส่วนปลายของปีกออก ตอนนี้ นกเริ่มมีอาการเปลี่ยนไป ดูเซื่องซึม แววตาไม่แจ่มใส ไม่ค่อยกินอาหาร ยืนคอตกไม่สง่างามเลย พอเห็นเช่นนี้ พระราชาก็สั่งให้มหาดเล็ก ป้อนอาหารและย...

จากนวนิยายสุดอมตะสู่ภาพยนตร์โศกนาฏกรรมรั กเรื่องยิ่งใหญ่ ละเมียดฝีมือการกำกับในรอบกว่าทศวรรษของ "หม่อมหลวง พันธุ์เทวนพ เทวกุล" ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของกระแสการเมืองใหม่ซึ่งชาวสยามยังไม่คุ้นชินนักเพียงหนึ่งปีหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี พ.ศ. 2475 นั้น “ยุพดี” (เฌอมาลย์บุญยศักดิ์) ม่ายสาวพราวเสน่ห์หัวสมัยใหม่จากพระนครได้สมรสกับ “พะโป้” (ธีรพงศ์เหลียวรักวงศ์) คหบดีม่ายชาวพม่าอายุคราวพ่อ เจ้าของกิจการป่าไม้อันมั่งคั่งแห่งกำแพงเพชรทั้งคู่ได้เดินทางไปใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยาที่ปางไม้เขาท่ากระดาน ซึ่งยุพดีคิดว่าชีวิตของเธอได้ถูกเติมเต็มแล้วในทุกๆด้านจากพะโป้สามีที่เธอรัก แต่ ณที่นั้นเอง ท่ามกลางพลังอำนาจแห่งไพรพฤกษ์และขุนเขา เมื่อยุพดีได้มาพบเจอกับ “ส่างหม่อง” (อนันดา เอเวอริงแฮม) หนุ่มพม่าผู้หล่อเหลาปานเทพบุตรแต่แสนบริสุทธิ์ในกามโลกีย์ผู้เป็นหลานชายของพะโป้ต่างก็เกิดความสิเน่หาต่อกัน ยิ่งทั้งคู่ได้ชิดใกล้กันมากเท่าไร ก็ยิ่งเกิดอาการหวั่นไหวและอยากอยู่ด้วยกันมากขึ้นเท่านั้นตามสัญชาตญาณหนุ่มสาวที่ถูกกิเลสตัณหาครอบงำโดยหารู้ไม่ว่า นี่คือ “จุดเริ่มต้นแห่งโศกนาฏกรรมรัก” ในที่สุด...

ไม่น่าเชื่อว่าวันเวลาจะสอนคนให้เติบโตขึ้นได้อย่างเหลือเชื่อ ....หนึ่งปีผ่านไป.... สิ่งที่เคยคิดว่าเลวร้ายที่สุดในชีวิต กลับกลายเป็นโอกาสดีดีที่หยิบยื่นมาให้ และเมื่อเราเปิดรับโอกาสนั้น กลับทำให้เราเห็นว่าปัญหาชีวิตมักมีทางออกเสมอ เพียงแค่เรามี "สติ" "รู้จักปล่อยวาง" นอกจากนี้ ยังต้องรู้จัก "การให้อภัย" เมื่อนั้น "ความสุข" จะเดินเข้ามาทำความรู้จักกับเราอีกครั้ง สิ่งดีดีอีกมากมาย ก็จะตามเข้ามาทักทายกับเรา ...ไม่ว่าจะเป็น... ตัวตนที่กลับมา ครอบครัวที่เหนียวแน่่นอบอุ่น คนรักที่ตามหามานาน งานที่สร้างคุณค่าความเป็นเรา เพื่อนแท้ที่อยู่กับเราเวลาที่เกิดปัญหา ฯลฯ .......................... ขอบคุณสิ่งดีดีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ขอบคุณสิ่งเลวร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ที่ทำให้พบกับสิ่งดีดี ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^

{left to right, top to bottom: lisa fonssagrives by irving penn , alejandro & mom by the sartorialist , kirsten via dress design decor , sam by the sartorialist , gary pepper, and amanda seyfried by guy aroch .} Something of images is so inspiring.

ก่อนเริ่มภารกิจเลือกสรรชุดแต่งงาน ว่าที่เจ้าสาวทุกคนควรตระหนักว่า ชุดที่คุณเห็นเป็นร้อยเป็นพันนั้น มีโครงสร้างพื้นฐานอยู่ 6 ประเภท และหนึ่งในหกนี้จะเป็นแบบที่เหมาะกับรูปร่างของคุณที่สุด หากคุณเรียนรู้แต่เนิ่น ๆ จะช่วยให้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น เมื่อเริ่มออกแรงมองหาชุดเจ้าสาว ไม่ว่าจะในห้องเสื้อชั้นนำ หรือเวดดิ้งสตูดิโอ คุณควรตัดสินใจให้ได้ก่อนว่าโครงเสื้อแบบใดใส่แล้วสวยที่สุด ด้วยการขอลองชุดให้ครบทั้ง 6 สไตล์ แม้ว่าการตกแต่งภายนอกอาจไม่ตรงใจ ก็ควรสวมเพื่อดูโครงสร้างของชุดแบบที่เหมาะกับคุณ จะให้ความรู้สึกสบาย และดูเหมือนผอมเพรียวลงเลยทีเดียว สำหรับเจ้าสาวที่เลือกตัดชุดกับดีไซเนอร์ที่ไม่มีเสื้อตัวอย่างให้ลอง ควรถือโอกาสช่วงที่ไปถ่ายภาพสตูดิโอ เลือกและลองชุดให้ครบทั้งหกแบบ เพื่อนำมาเป็นแนวทางปรึกษากับดีไซเนอร์ต่อไป เมื่อพบโครงสร้างชุดที่เหมาะกับคุณแล้ว จึงค่อยมาลงในรายละเอียด การปักประดับ และเนื้อผ้าที่จะช่วยให้ชุดสวยถูกใจในงบประมาณที่ตั้งไว้ โครงสร้างพื้นฐานทั้งหก ได้แก่ บอล กาวน์ (Ball Gown) เป็นชุดที่มีมาตั้งแต่สมัยวิกตอเรีย และกลับสู่ความนิยมอีกครั้งเมื่อ ดิออร์ นำมาดัดแปลงใหม่ในยุคทศวรร...

นักมานุษยวิทยาเชื่อว่าประเพณีการแลกแหวนแต่งงานเกิดขึ้นราว 2,800 ปีก่อนคริสตกาล เพราะชาวอียิปต์โบราณเชื่อว่าเส้นเลือดจากนิ้วนางข้างซ้ายเป็นเส้นเลือดที่แล่นตรงเข้าสู่หัวใจ จึงเลือกที่จะสวมแหวนที่นิ้วนี้โดยเฉพาะ ในระยะแรกแหวนที่ใช้ก็เป็นวัสดุทรงกลมธรรมดาที่ทำจากหญ้าถัก ป่านถัก หรือไม่ก็เป็นขนหางม้าถัก ซึ่งเข้าใจว่าคู่สมรสจะสวมติดนิ้วไปจนกระทั่งเสื่อมสลาย จึงเปลี่ยนวงใหม่ มีเพียงชาวอียิปต์โบราณเท่านั้นที่สามารถใช้แหวนทองคำเกลี้ยงได้ ซึ่งใน ยุคนั้นใช้แทนเงินได้ และยังเป็นเครื่องแสดงถึงความร่ำรวย รวมทั้งสถานะทางสังคมของบ่าวสาวอีกด้วย จนกระทั่งปีค.ศ. 1477 แหวนเพชรจึงกลายเป็นแหวนแต่งงานยอดนิยม เมื่ออาร์ชดยุคเม็คมิลแลนแห่งเยอรมัน มอบแหวนหมั้นเพชรแดคู่หมั้น-แมรี่แห่งแคว้นเบอร์กันดี ทุกวันนี้แหวนไม่ว่าจะทำจากวัสดุชนิดไหนได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานแต่งงานทั่วโลก และเป็นสัญลักษ์ของการแต่งงานไปเสียแล้ว คุณจะรู้ว่าใครคนนั้นมีเจ้าของหรือยัง ก็จากแหวนบนนิ้วนางของเธอ /เขานั่นเอง แหวนเพชร ถึงอย่างไรแหวนเพชรก็ครองใจคนไทยมานักต่อนัก เพราะเพชรหมายถึงความแข็งแกร่ง ไม่เปราะบาง และถ้าเป็นเพชรสีขาวยังหมาย...